Saturday, October 22, 2016

107. ප්‍රේමය නම් කිමැයි......කියා දුන මැනව

~~~ ප්‍රේමය නම් ~~~






ඇස නුදුටු සිහිනයන් මෙතරම්ම සුන්දරද
නෙතු මායිමේ පිපුණ සිනහවක් තරමටම...
නුඹෙ සුසුම් රැළි පවන් දැනෙන හැම මොහොතකම...
ජීවිතේ මහමෙරක් සෙනෙහසින් පිරෙයි මට



නෙතු පියන් යට සෙමින් සඟවමින් රැකගත්ත
ප්‍රේමයයි සිතු ලෙසින් සෙනෙහසක දැවටෙව්ව
සිහිනයක සසැලෙමින් මගෙ ලොවම පණ පෙව්ව
නුඹ තරම් අන් හිතක් කොහේ කොයි නම් වෙද්ද

නිසල වෙමි සසල තැන සෙනෙහසේ ඉම් පිරුණ
දෝත අස පිපී ගිය නැවුම් කැකුළක සුවඳ
මගේ දෙනයන තුළින් ..නුඹේ නෙතු කියවන්න
තවත් දවසක් අරන් ඉතින් හෙට නුඹ එන්න


ප්‍රේමය නම් කිමැයි......කියා දුන මැනව.......


2016 /10/ 22

Thursday, July 14, 2016

106.පතොක්

සමන්තා ඇස් අගට එන හීන් කඳුල මහපටැඟිල්ලයි දබරැඟිල්ලයි එකට අරන් ඇස් කෙවෙණි වලට තියල තද කරමින් වලකා ගත්තා.හිත ඇතුළෙන් පපුවෙ කටු අනිනවා වගේ දැනෙන කීරි ගැහෙන වේදනාව...කඳුලක් වෙලා ඇහෙන එලියට පනිනවා....හුස්මක් හෙලලා හිත සැහැල්ලු කරගන්න තැත් කලත්...විටින් විට හිතට එන්නෙ දුක...
පටු ආකල්ප.....ඕව පුහු කතා..සමන්තාගෙ යටි හිත විප්ලව කරනවා.බෝඩ් ලෑලි අරන්...හන්දියක් ගානෙ ඉන්න වෘත්තීය සමිති කාරයො වගේ..සිතුවිලි බෙරිහන් දෙනවා...ඒත් එක වචනයක් වත් එලියට එන්නෙ නෑ.....කට අගුලු වැටිලා..
ඒ වෙනුවට ඇහෙන් රූරා හැලෙන කඳුලු කැට උඩු තොලේ මායිමේ රැඳෙනවා...කටට ලුණු රසේකුත් එක්ක...
මිදුලෙ කොණක ගල් බැම්මෙ වාඩිවෙලා ගෙවෙන කී වෙනි පැයද මේ....සමන්තාට නිච්චි නෑ.මඩ තැවරුණ උදලු කෙටිය පැත්තක..බිම පෙරළිල.සමන්තාගෙ පටි සෙරෙප්පු වලත් මඩ දූවිලි.අඩි දහයක් දොලහක් එහායින් තියන කරාමෙ ගාවට ගිහින් කකුල් හෝදන් එන්නවත් ඇයට ඕනකමක් නෑ...අඩියක් උස්සලා අඩියක් තියද්දි පතුළෙ වගේම හිතෙත් කටු ඇණෙනවා වගේ ඈට දැනෙන්න ගත්තා....
පතොක්....ඉස්සර කතරගම යද්දි...ශුෂ්ක කලාපීය පරිසරයට සේන්දු වෙනකොටම ඇහැට පේන කිසිම සුන්දරත්වයක් නැති බම්බු වගෙ ඉහලට ගිය පතොක් ගස්....සමන්තාගෙ මතකයට ආවා.
ඒත් ..අවුරුද්දකට පාරක් කතරගම පාරෙ යද්දි....සමහරක් කාලවල ඒ මහ විසාල පතොක් ගස් වල පිපිල තිබුණ කහ පාට ලොකු මල් දැක්කම ගහේ කර්කෂ බව ටිකක් හරි අඩුවෙලාද කියලත් ඈට හිතුණා...බස් එකෙන් බැහැලා පතොක් මල් වල සිරි නරඹන්න ඉඩක් නොවුණ නිසාම ඈ ඒ ආශාව හිත පතුලෙම සඟව ගත්තා...
ඉස්කෝලෙ විද්‍යාව පාඩමේ ශාක වල අනුවර්තනයන් ගැන කතා වෙනකොට....ආපහු පතොක් වල නම එලියට ආවා....
මාංශල කඳ ....ක්ෂීණ වූ පත්‍ර..කොළ පැහැ කඳ....උත්ස්වේදනය අවම කිරීම...ජලය ගබඩා කර තැබීම.....
කාලය ගලා යද්දි...සමන්තා විවාහ වෙලා නගරයේ අලුත් නිවහනට ආවා...
ස්වභාවයෙන් හිත පතුළෙ යට පත් වුණ...පතොක් වල අනුරුව ආපහු උඩට ආවෙ...අල්ලපු ගෙදර ටානියා ගෙ මල් වගාව දකින්න ගිය අහඹු ගමනෙදි...
සුවඳ හමන මල්...පාට පාට මල් යායක්.....විවිධ වර්ණ කොල...භූමිදර්ශන....පොකුණු...සෑහෙන්න මුදල් වියදම් කරලා හදපු උද්‍යානය....නඩත්තුවටත්..සෑහෙන්නම වියදම් ඇති...
උයනෙ කෙලවරක...තාප්පෙට සවි කල...අමුතු රාක්කයක...තමයි...ඉස් ඉස්සෙල්ලම අපූරු පතොක් ගස් ටික තිබුණෙ....හම්බන්තොට පතොක්..විතරක් දැකපු සමන්තාට මේ අපූර්ව හැඩතල ඇති කුඩා ප්‍රාණීන් වගෙ වෙච්ච පතොක් බට්ටො ටික දැක්කම අප්‍රමාණ ආසාවක් හිතට ආවා....සමහරක් අය..කේතු ආකාර...සමහරු බෝල බෝල වගෙ...තවත් අය...ඇඹරිලා...විවිධ පාට...කෙඳි කෙඳි....සමන්තා ආසාවෙන් එකක් දෙකක් ඇල්ලුවා...
"බී කෙයාෆුල් ඩාලිං...දේ ආ සෝ කෝල්ඩ් ඈස් පොයිසනස්....ඊවන් අයෑම් නොට් ටචින් දෙම්..." ටානියා අමුතු උරුවකින් කියාදුන් ඒ වචන සමන්තාව පස්සට තල්ලු කලා...
වස...විස....කටු....තියුණු....මේ පොඩි බට්ටන්ගෙ....සමන්තා ගෙ ඇහැ බොහෝ ලොබ බැන්දා මේ බට්ටන්ට...විසයි කියන එක නම් පිළිගන්න ඈට අමාරු තරම්
කාලය ගෙවුණා....සමන්තාට ටානියාගෙන් ලැබුණ එකම එක බෝල පතොක් පැලේ සුරැකිව හැදුණා...ආසාව කියන්නෙ නොනවතින හැඟීමක්...එකකින් නොසෑහෙන...එකකට පස්සෙ තවෙකක්...ඊලඟට තව එකක්...කොයි දේත් ඔහොමයි...අහම්බෙන් ටවුන් ගිය වෙලාවක පැළ තවානක දි ඇහැ ගැටුණ විවිධ වර්ගයේ පතොක් පැටවුන් සමන්තාගෙ ගමන් මල්ලෙ හැංගිලා ගෙදරට ආවා....
සම්මතය....සම්ප්‍රදාය...විශ්වාස...අවි අමෝරා ගෙන හිස ඔසවන්න පටන් ගත්තා හරිම වේගයෙන්....පලමු වෙඩි ප්‍රහාරය නැන්දම්මාගෙන්....
" එලෝලුවක් පලතුරක් හිටෝ ගත්ත නම් ඒකත් එකක්...ගේ ඉස්සරහම කටු ගස්...එක්කො අම්ම අප්ප කියාදෙන්න ඕන හොඳ නරක....නැත්නම් මහ ලොකුවට පාස් කල විබාග වල ඕවා තියෙන්න ඕන..."
සමන්තා කල්පනා කලෙ....පතොක් පැලේකයි උගත් පාඩම් වලයි සම්බන්දෙ....දෙමාපියන්ට බනිද්දි කොයි දූගෙද හිත නොරිදෙන්නෙ..ඒත් ඔය ඔක්කොටම වඩා සමන්තාගෙ හිතේ පතුලෙ තියන ලෝබකම වැඩි වුනා....නෑහුණ ගානට ඉන්නවා හැර වෙන විකල්පයකුත් නෑ....හැම ප්‍රශ්නෙකටම වගෙ....
" නල්ල මලේ ගෑනියෙක් නෙ හිතට එක එක ඒවා දාන්නෙ....හරියට මිනිහෙක් නෑ...එක එක කාලෙට එක එකා...ඔය පවුල් හැඳි ගෑවිල ගියෙත් ඔය කටුගස් ගේ පුරා හැදෙන කොට..මම ගියෙ එකම දවසයි...ඒකත් අර ගෙදර උදව්වට එන්න කියල කිව්වම අහක දාන්න බැරි කමට.....මිදුල අතුගාද්දි මගෙ අතෙත් කට්ටක් ඇණුනා......"
කතාවට අවශ්‍ය කෘෂි රසායන පෝර ටික...නොඅඩුව ලැබුණෙ...එහා වත්තෙ ඉන්න..නෝනැන්ද ගෙන්.....එකම එක දවසක් කිව්වට...සතියට දවස් තුනක්ම නෝනැන්දා ටානියාට උදව්වට තාමත් යන එන බව සමන්තා නොදැක්කා වගෙ කට වහගත්තා....
කාලය එක්ක ගෙදර ලෙඩක් දුකක් හැදුණත්....වග කීම අර පතොක් පැටවුන්ට....
සමන්තායි මහත්තයායි...ප්ලෑන් කරන් උන්නෙ අවුරුදු තුනක් විතර ගියාම දරුවෙක් හදන්න.....අන්තිමට නැන්දම්මා ලේලිට දරුපල නෑ කියල....ඒ වගකීම්ත් පැවරුවෙ පතොක් පැලටිකට....
ගෙදර කැස්සක් කිවිසුමක් ගියත් වාග් ප්‍රහාර එල්ල වෙන්නෙ...මිදුලෙ කොණක අහිංසකව බලන් උන්න පතොක් බට්ටන්ට....වගේ වගක් නැතුව හෙමි හෙමින් පුංචි බට්ටො ටික අහිංසකව බලන් උන්නා....
සමන්තාගෙ මහත්තයා....ක්‍රිශාන්තට මේ කිසීම දේක වගක් විභාගයක් ඔලුවට ආවේ නෑ....උදේ වැඩට යාමත්....ගෙදර ආවම තියන ඔෆිස් වැඩ කන්දරාවත් එක්ක....ක්‍රිශාන්ත අමුතුම ජීවියෙක් වෙලා උන්නෙ.....ඒත්...හැමදාම ගෙට ගොඩ වෙද්දිම ඇහෙන ආඩාපාලි එක්ක...ක්‍රිශාන්ත ත් පිටසකවල හැඟීම අතෑරලා ඔලුව උස්සල බැලුව...
" මොකක්ද සමන්තා මේ හැමදාම අඬෝවැඩියාව....අම්මත් වැරදි නෑ....කිසිම වැඩකට නැති ගහක් ඕක...මම ෆෙන්ෂුයි පොතකත් දැක්කා....කටුගස් ගෙවල් ඉස්සරහට හොඳ නෑලු.....ඉස්සරහට තියා ගෙදරකටවත් හොඳම නෑලු....."
සමන්තා එක පසෙක තනිවුණා....අවි අමෝරාගෙන ආව ඔක්කොම තව පසක....මැද පතොක්....
අන්තිම දවස එදා.....කාලයක් තිස්සෙ කැස්සකින් පීඩා වින්ද සමන්තා...ලේ පරික්ෂණයක් කරන්නට ගිහින් ඒ වාර්තාව ඩොක්ටර්ට පෙන්නපු දවස....ක්‍රිශාන්ත ව එක්කන් ගියෙ අපරාදෙ......
" ඔයගෙ පෙනහලු වල පොඩි ආසාදනයක්...හේතුවක් කියන්න අමාරුයි....මේවා ගෙවත්තෙ තියන සමහර පැලවල පරාග වාතයට එක්කාසු වෙලා ස්වසනයට එක්වුනත් වෙන්න පුලුවන්......."
ගෙදර එද්දිම.....ක්‍රිශාන්ත පතොක් පැලටික උසාවි කූඩුවට නග්ගල ඒක පාර්ශ්වික නඩු තීන්දුවත් දීල හමාරයි......
පතොක් පැලවල මල් පිපෙන්න තව කල් යාවි........ඒවයෙ පරාග නෑ.......සමන්තාට කියන්නවත් ලැබුන්නෑ.......
අන්තිමෙදි.....ඒක එහෙම වුණා.....සමන්තා පිස්සියෙක් වගෙ ඇඳෙන් නැගිට්ටා....උදැල්ලත් අරන් වත්තෙ කොණක වලක් කොටලකොටල......පැල ටික ගන්න යද්දි තමයි දැක්කෙ.....එක පැලේක බුහුටි පොහොට්ටුවක් .......සමන්තාගෙ ඇස් වල කඳුලු ....හිත හයිය කරන් පැලටික වලට විසික් කරද්දි....පොහොට්ටු පැලේ...අතේ එල්ලුනා......හරියට..." අනේ මම ගැබ්බරයි" කියනව වගේ....
*******************************
තීරණ ගන්න කලබල වැඩි උනාද.......සමන්තා හිතුවා.....
ඒත් මොනවා කරන්න්ද  වෙන......හැමදේම රැකගෙන සමබරව ගෙනියන වෙන විකල්ප ක්‍රමයක් නැති නිසා....මේ තීරණේ ගන්න වුනෙ....ජීවිතේ හැම තීරණයක්ම මේ පතොක් පැලේකින් වෙනස් වෙන හැටි......
සමන්තා බර හුස්මක් හෙලුවා.......ගවුම් සාක්කුවෙ ජංගමය හීන් හඬින් හඬ දෙද්දි......සමන්තා අතේ ගෑවුණ මඩ වැලි පිහදාගෙනම ඒක අතට ගත්තා .......

" ආ....අක්කා .....මොකෝ දරු සුරතල්ද.......මේ වෙලාවෙ මං දන්නවනෙ..........."  එහා  පැත්තෙන්  සීනුවක් වගේ..හඬ  තලන අචලාගෙ හඬත් එක්ක සමන්තාට  ඉකි බිඳුනා......

මොකෝ ඒයි......අවුලක්ද.....කියන්නකො...අද ඔයා ඔෆිස් ආවෙ නැත්තෙ මොකද බලන්නයි මම මේ ගත්තේ ..අසනීපයක් වත් ද ......

සමන්තා එක දිගටම ඉකි බින්දා ....අමාරුවෙන් හඬ අවදි කරන් ....සිද්ධ වුණ දේ කියද්දි අචලා හීන් සැරෙන් හ්ම් හ්ම් ගගා අහන් උන්නා ......

"ඒකත් එහෙමද එහෙනම් අන්තිමට .......මට කියන්න එක දෙයයි තියෙන්නෙ....ඒත් දැන් ඕක වලදාලනෙ....නැත්නම් ඕ ටික මට ගෙනල්ල දෙන්න තිබ්බ ඔයාට........මම ඔය කරදර ...හිරිහැර අපවාද වලට බොහොම කැමැත්තෙන් මූණ දෙනවා......." අචලා ගෙ හඬ බොහෝම සැහැල්ලුවෙන් ඇදිලා ආවා....

මම එයාලව ගොඩ ගන්නව....සමන්තා යටි හිතෙන් කියාගෙනම නැගිට්ටා....අචලා මගෙ බට්ටො ටික බලාගනීවි ...මේ අසනීප හොඳ වුණාම...මම ඔෆිස් එකේ වෙනම තැනක මෙයාලව තියාගන්නව....කරදර ආවත් ඔෆිස් එකටනෙ.....එතකොට එදාට ම බලාගන්නව.....


වෙලාවට වලදාල තද නොකලෙ...හෙමින් හෙමින් අතැඟිලි වලින් පස් ටික හාරමින් සමන්තා හිතුවා...පසට යටින් ඔලුව ඔසවන් බලන් උන්න...පොහොට්ටු පැලේ ආපහු සමන්තාගෙ අතේ එල්ලුන.....හානියක් නොවුණ..පැටව් එක්ක...වැලි නෑවිල උන්න පතොක් පැලේ දිහා සමන්තා දුකෙන් වගේම සතුටින් බලන් උන්නා....


ජීවිතේ ඔහොමයි...අපි යං ගෙදර සමන්තා පොහොට්ටු පැලේට තට්ටුවක් දාල නැගිට්ටා....

Monday, July 4, 2016

105.මාවතේ ගී...

මහ මග යනෙන මගියෙක් විලස මුහුණ ට මුහුණ හමු වෙන දහසක් ජනතාව අතරේ මතකයෙ රැඳෙන අපූරු මිනිසුන් කිහිප දෙනෙක් ගැනයි මේ සටහන.
බසයක දුම් රියක දිනපතා ගමන් කරන කොට පැය ගානක වෙහෙස නිවෙන්නට ගීයක මිහිර අරන් එන විවිධ පුද්ගලයන් ඔබටත් හමුවෙලා ඇති..
කර්ණ කටුක යාන්තමට ගීයක් කවියෙන් කියන ඉඳහිට හමුවෙන අයත් මේ අතරේ සිටිනවා....නමුත් මේ සටහන එවන් අය ගැන නම් නොවෙයි....මතකයේ කොහොම හරි සනිටුහන් කර යන්නට නැවත එන්නට සමත් වූ පුද්ගලයන් ගැනයි...
පසු ගිය වකවානුවේ සිට උදෑසන මීගමුව කොලඹ කාර්‍යාල දුම්‍ රියට නගින කොටම ඇසෙන හඬක් තියනවා.මුල්ම දිනයේ ඩොල්කිය වයන මිටි මහත පුද්ගලයා දුටුවාම මට එක්වන ම හිතට ආවෙ...අද කණක් ඇහිලා ගිහින් ඉවරයි...කියන හැඟීම.....
නමුත්...ඒ අදහස වැරදි බව මටම වැටහුණේ.....ඔහු නියම තාලයට අනුව...වචන නොවරද්දා ගැයූ...ඒ අපූරු ගීත නිසාවෙන්.....
සුනිල් එදිරිසිංහ ..ගුණදාස කපුගේ..වැනි ගායකයන්ගේ අප වැඩිය නෑසූ ගීත ඔහු ගැයුවේ...එක දුම් රිය පෙට්ටියක දී ගී හත අටක් ගයනා මේ පුද්ගලයා..ඉන් වෙහෙසට පත් වනු දර්ශනය වන්නේද නෑ....වඩාම වැදගත් දේ...ඒ ගයන ගී ඔහුද වින්දනය කරමින් ගැයීමයි.ගීයකට ගරු කිරීමයි.ගීය නොනැසීමයි.
මේ ගී ගයන පුද්ගලයා හා සමානවම මගේ මතකයේ රැඳෙන තව කීප දෙනෙක් ඉන්නවා.ඉන් එක් අයෙක් යුවතියක්.මිනිසුන්ගේ බාහිර පෙනුම ඒ පුද්ගලයාගේ ප්‍රතිරූපය ගැන යම් අදහසක් දුන්නත්....ඒ රුවට යටින් බොහෝ කලාකාමී හදවතක් තියන බව ඇගෙන් මා දුටුවා....
දිනක් වත්තල සිට කොලඹට යන බසයකට ඇය නැගුණේ...තමා ගැන හඳුන්වාදීමක් කරමින්.බොහෝ මිනිසුන් සැමවිටම තමා ගැන අවතක්සේරුවකින් සිතන කාලයක ඇය...තමන් වීදි කලාකාරියක් ලෙස ඉතාම අභිමානයෙන් හඳුන්වා දුන්නා..ඒ වීදි කලාකාරියක් යන වදන ඇයගේ කතාවේ දහ වතාවකට වඩා පුන පුනා කියවෙන්නට ඇති.එකකට එකක් පරයන රෝසපැහැයට යුත් ඇඳුම ඇයට එක් කල අව පෙනුම ...ගැන මා නොසිතූවේ ඇගේ ගී හඬ වෙත හිත යොමු කල හෙයින්...
ඉතා පැරණි..සිංහල මෙන්ම හින්දි චිත්‍රපට ගී ඉතාම තීව්‍ර හඬකින් ඇය ගැයුවා..නවීන ලෝකයට සමගාමී වන්නට ඇය හඬ වැඩිකරන මෙවලමක් ද රැගෙන විත් තිබුණා....ලැබෙන මුදලට වඩා ඇයත් තමන්ගේ ගී ගැයීමෙන් මහා තෘප්තියක් ලද බවයි මා දුටුවේ...
බොහොමයක් මාවතේ ගී ගයන්නගේ රසවින්දන හැකියාව ඉතා ඉහළයි.එය එදිනෙදා වැඩට යන ශ්‍රාවකයන්ට ගෝචර වෙන්නට හේතුවත් එයයි.කිසිදු විටක මේ පුද්ගලයන් නව පරපුරේ ගී නොගයන්නේ මන්දැයි සිතන විට....ඔවුන් අදටත් පැරණි මෙන්ම මැද කාලයේ ගායක ගායිකාවන්ගේ මතකයේ රැඳෙන ගී වලට සිය මනාපය වෙන් කර ඇති බවක් පෙනෙනවා.....
මේ රුව මා මුලින් කී පුද්ගලයාගෙ..ගායකයාගෙ..පෞද්ගලිකත්වය රැකිය යුතු හෙයින් මෙසේ ගත්තා. ...
ඔවුන්ගේ ගී අසන්න...ඇහුම් කන් දෙන්න...සිනහවකින් හෝ අගයමින් මුදලක් අත තබන්න...එය ඔවුන් දිරිමත් කරාවි.....

Saturday, July 2, 2016

104. පරිගණක භාවිත කරන ඔබටයි මේ







පරිගණක භාවිත කරන ඔබට විශේෂයෙන්ම වැදගත් වන කරුණු ටිකක් මේ ලිපියෙන් මම අද රැගෙන එනවා...පරිගණක භවිට කරන අයට පමණක් නොවෙයි...ඒ හා සම්බන්ධ වැඩ කටයුතු කරන ඔබටත් මේ කරුණු වැදගත් වේවි....

කාර්‍යාලයේ දී පරිගණකයක් භාවිත කරන විට..ඔබ හිඳගන්නා ඉරියව්ව ගැන සැම විටම ඔබ සැලකිලිමත් විය යුතුයි .නිවැරදි ඉරියව්වක් පවත්වා ගැනීම නොකරන විට පසු කාලීනව ඇතිවන සංකූලතා ජීවන රටාවම වෙනස් කරනවා...ඉතාම සරල හා පහසු දේවල් නොසලකා හැරීම ජීවිතය ට හානි කරන සුලුයි...

ඔබ සැමවිටම ඔබේ දෙපා පොළව මත ස්පර්ශ වේදැයි බලන්න.එසේ නැත්නම් ඒ සඳහා ඔබ ආධාරකයක් තබා ගත යුතුයි...ඔබේ පා රැඳවුම...ඕනෑවට වඩා උස අඩුවීම හෝ වැඩිවීම යන දෙකම නුසුදුසු අතර...ඔබට ගැලපෙන උස නිර්ණය කල යුතුවේ.


කොන්දේ වක්‍ර සුනම්‍යව පහසුවෙන් පවත්නා ලෙස හිඳගැනීම කරන්න.පුටුවක හිඳ ගැනීමේදී තුනටිය ප්‍රදේශයෙන් කුඩා ආධාරකයක්....රෝල් කල තුවායක් හෝ තබන්න.
අප පරිගණකය භාවිත කරන කාල සීමාව කෙතෙක්ද යන්න මත...ඒ හා සම්බන්ධ ගැටලු හා සංකීර්ණතා ඇතිවීම බලපායි..කෙටි කාලයක් පරිගණක ඇසුරේ සිටින අයට වඩා දිගු කාලයක් ගෙවන අයට කොන්දේ කැක්කුම්...උරහිස සහ බෙල්ලේ වේදනාවන් ඇතිවීම සුලබය.


ඔබේ ඉදිරි බාහු සැමවිටම මේසයට ස්පර්ශ වන සේ තබාගන්න..ඇඟිලි වලින් පරිගණක පුවරුව හා මවුසය ක්‍රියාකලද.....බොහොමයක් දෙන නිකරුණේ ඉදිරි බාහුවේ මාංශපේෂි වෙහෙසවන්නේ...වැරදි ඉරියව් නිසාවෙනි.මේ හේතුවෙන් උරහිස හා ගෙලෙහිද වේදනාවන් ඇතිවීමට ඉඩ ඇත...

ඔබ භාවිත කරන්නේ පොදු ආසනයක් නම් එය කොට්ට හෝ වෙනත් යෙදුමක් භාවිතා කර උස හා ලඟාවන දුර ගැලපෙන සේ සකසා ගත යුතුයි.මෙය අතහදා බැලීම් තුලින් බොහෝ විට අදාල පුද්ගලයාම කර ගත්තද...යම් යම් රෝගාබාධ ඇති අය විශේෂ උපදෙස් ලබා ගෙනම මෙය කල යුතු යැයි නිර්දේශ කරනු ඇත.මන්ද රෝගයක් හා එක්ව ඉරියව් වල ගැටලු ඇති වන විට..එය සෞඛ්‍යයට කෙලින්ම අදාල වන බැවිනි.
ඔබගේ ආසනය හා දුර ප්‍රමාණවල් සම්බන්ධවත් ඒ ගැන ඇති වන සෞඛ්‍ය ගැටලු සම්බන්ධ වත්..වෘත්තීය චිකිත්සක නිලධාරීන් වෙතින් ඔබට සහය හා උපදෙස් ලබාගත හැකිවේ.

ඔබ පරිගණක ඇසුරේ කාර්‍යාලීය සේවයක දිගු කාලයක් යෙදේ නම්...අතර මැදි ඉරියව් වෙනස් කිරීමක්...සරල ඉහිල් වීමේ ව්‍යායාම කිහිපයක් කිරීමටත් වග බලා ගන්න..එය ඔබගෙ ශරීරයේ මනා රුධිර සංසරණයක් හා ස්නායු ක්‍රියාකාරිත්වයක් පවත්වා ගැන්මට ඔබට උපකාරී වේ.මේ සම්බන්ධව ඔබට උපදෙස්  වෘත්තීය චිකිත්සක හා භෞතචිකිත්සක නිලධාරීන් වෙතින් ලබා ගත හැක.

සාමාන්‍ය ඉරියව්වක ඇති ගැටලු නිසි ආකාරව ගලපා සකස් කරගැනීමට ඔබ ඔබේ ශරීරය ගැන...ඉරියව් ගැන හා සංකූලතා ගැන අවබෝධයක් සහිත විය යුතුවේ...ඉන් ඔබ්බට යන ගැටලු සඳහා වෛද්‍ය කාර්‍ය් මණ්ඩලයේ උපදෙස් ලබා ගන්නා ලෙස පවසා සිටිමි.

ස්තුතියි .




Sunday, May 1, 2016

103.මැයි දින කවි






කපුටු වසුරින් පිරී සියොලඟ
ඉරුණු පොලිතින් කැරළි පටලන
උන්න මැතිඳුන් කෝ කොහිද අද
බලන් බබලන අයුරු එනුවර

කුණු පොදක් නැති දිලෙන කලු පැහැ
නිලංකාරය දකින දෙනුවන
දියෙන් නැහැවූ කලෙක මිටියද
තවත් හයියට අතට දැනුනිද...

අනේ මැතිඳුනි එකම දිනයක
දුක් විඳින දන නගන මහ හඬ
ඉනික්බිති හැමටම අමතකය
ඔබත් තනිවෙයි වසුරු පොදි මැද....