Saturday, January 2, 2016

95. බස් කවි....

පැය දෙකකට ආසන්න කාලයක් උදේ ට සහ හවසට වැඩට යන්න වැය වෙන වා මගට...
ඒක වෙනම යුද්දයක්..ජීවිතේට...
බොහොමයක් අත්දැකීම් නීරසයි...කටුකයි...මනසටත් හිරිහැරයි..

ඒත්...රටක් රාජ්ජයක් හම්බුනා වගේ සීට් එකක් ලැබුනම ...කවි නොලියා වෙන කුමක් කරන්නද....


බස් කවි

පැය ගනන් නැවතුමේ පා රිදෙන තුරු හිටං
එල්ලෙන්න බස් එකක දරන සටනේ නිමක්
ඇඟලුම්ද අබරණ ද අහිමි වේදැයි බියක්
දැනෙන හැම උදයක්ම අලුත් කවියක් ගෙනෙත්

දාබිඳුද..වත්සුණුද..එකට මුසුවන රුවක්
ඇස් අඳුන් බොඳ වුණම ඒක අමුතුම හැඩක්
සාරිපොට ගෙල වටට දවටගෙන තව කතක්
එල්ලෙයිද හිතෙන තරමට බයක් හිත ඇවිත්

අතෝරක් නැති සිංදු හඬා වැටෙනා පෙමින්
දෙසවනට ගොරහැඬියි ඒත් කරනෙමි කුමක්
කර රැඳුනු බෑගයට හොවන්නට බෑ අතත්
අවලාද...නොරිස්සුම් දහක් උවනක ඇවිත්

මහමගට හෙලා යන කසල දසුනට ඇවිත්
ඒ වුණත් කවි ලියමි ලැබූ අසුනේ හිඳන්
මල් ගොමුද තුරු හිස් ද මවා ගමි ඒ සැණින්
කවි උපද්දන මෙවන් තවත් උදයක් ඇවිත්.....

කලු සහ සුදු....
මුහුනු පොතට ලිව්ව එකක්....